گاهي يه خونهء سادهء گِلي ، به همه دنيا مي ارزه ، مگه نه ؟ گاهي وقتا توي قصرم که باشي ، دلت از غُصه مي لرزه ، مگه نه ؟ حاضري دار و ندارتو بدي ، به جاش از خدا دل خوش بگيري حاضري زندگيتو بدي اگه ، بتوني با دل عاشق بميري اين همه دنبال دنيا رفتيمو ، انگاري جاده تمومي نداره گاهي وقتا که به جايي مي رسيم ، لذ تش انگار دَوُومي نداره کاش يه بار هم که شده تو اين سفر، دلمون راه و نشونمون بده مي شه سرنوشت ما اين نباشه ، وسوسه اگه اَمونمون بده